Aan welke hand draag je een verlovingsring of trouwring?

Naarmate verschillende culturen zich in onze moderne samenleving vermengen, zien we vrouwen die hun verlovings- en trouwringen aan hun linkerhand dragen, en andere aan de rechterhand. Wie is juist?

Hoe je die vraag beantwoordt, hangt af van drie elementen:

• 1. nationaliteit,
• 2. religie, en
• 3. persoonlijke voorkeur.

Lokale tradities betreffende het dragen van een ring 

Verlovings- en trouwringen werden een belangrijk deel van de huwelijksceremonie in de jaren ‘40 en lokale tradities, die variëren van land tot land, bepalen aan welke hand deze werden gedragen.

Ringen aan de linkerhand

Bruiden en bruidegommen in Frankrijk, Nederland, de Verenigde Staten, Groot Brittannië, Australië en vele andere Engelssprekende landen dragen hun ringen meestal aan de linkerhand. Deze traditie komt voort uit het oude Griekse geloof dat de “vena amoris” of de “ader van de liefde” de ringvinger van de linkerhand rechtstreeks verbindt met het hart.

Ringen aan de rechterhand

Koppels in België, Rusland, Polen en een aantal andere Oost-Europese landen dragen hun verlovings- en trouwringen liever aan de rechterhand. Deze traditie stamt uit de tijd dat de Romeinen over de wereld heersten. Zij geloofden dat de linkerhand een vertegenwoordiging was van onbetrouwbaarheid.

Ringen aan beide handen

Brazilianen, Duitsers, Spanjaarden en een aantal andere nationaliteiten dragen hun ring afwisselend aan beide handen. Deze traditie kwam tot stand omdat koppels zich slechts één paar ringen konden veroorloven. Het koppel kocht een set trouwringen en droeg deze aan de ene hand gedurende de periode voor het huwelijk. Tijdens de huwelijksceremonie verhuisde de ring naar de andere hand. Brazilianen beginnen met de ring aan de rechterkant en verhuizen deze naar links. Duitsers en Spanjaarden bewegen in de omgekeerde richting.

Religies die het dragen van een ring beïnvloeden

Het geloof van de bruid en bruidegom heeft niet altijd een effect op de hand waaraan de ring wordt gedragen, maar soms is dit wel het geval.

Jodendom

Het Jodendom ontstond meer dan 3.500 jaar geleden. Toen, en in sommige gevallen ook vandaag, werden ringen niet uitgewisseld gedurende Joodse verlovingen en huwelijken. Wanneer een Joods koppel besluit om wel een ring te gebruiken, plaats de bruidegom de ring op de rechter wijsvinger van de bruid gedurende de huwelijksceremonie. Na de ceremonie verhuist de bruid de ring naar haar ringvinger en geeft de bruidegom in privé zijn ring.

Katholieke Kerk

Voor de wereldwijde verspreiding van dit geloof was er een gewoonte dat bruid en bruidegom hun ringen aan de rechterhand droegen. Historische bronnen geven echter aan dat dit enkel een traditie was en dat deze keuze niet aan religieuze overtuigingen is verbonden. Bijgevolg neemt de Katholieke Kerk nu de tradities over van het land waarin ze zich bevindt.

Protestantisme

In 1517 trokken verschillende groepen zich los van de Katholieke Kerk. Deze Protestanten veranderden vele tradities die ze van de kerk hadden geleerd, inclusief het dragen van de ring aan de rechterhand. In Protestantse huwelijken werd de trouwring aan de linkerhand gedragen. Vandaag adopteren de meeste Protestantse Kerken echter ook gewoon de tradities van het land waarin ze zich bevinden.

Hindoeïsme

Zowat 80% van de bevolking in India is Hindu en tot voor kort waren verlovings- en trouwringen geen onderdeel van hun huwelijksceremonies. Deze zijn nu echter in opkomst, al verkiezen de meeste bruiden nog steeds de traditionele “sindoor” of rode stip aan het begin van de haarlijn om aan te geven dat ze gehuwd zijn.

Persoonlijke voorkeur blijft belangrijk

Generaties lang bepaalden lokale tradities en religieuze gewoontes aan welke hand verlovings- en trouwringen werden gedragen. Vandaag zijn de persoonlijke voorkeuren van de bruid en bruidegom echter even belangrijk als deze tradities en gewoontes.

Koppels kunnen kiezen of ze hun ringen liever aan de linker- of rechterhand willen dragen, afhankelijk van wat goed aanvoelt of wat het meest praktisch is in combinatie met andere juwelen die de persoon graag draagt of werk.

In de moderne samenleving zijn persoonlijke voorkeuren belangrijk, meestal zelfs belangrijker dan de oude tradities en religieuze gewoontes.